“Bedankt voor je berichtje! In al die 17 jaar dat ik hier werk, heb ik al vele excursies georganiseerd maar nog nooit zo’n berichtje gehad. We gaan er een leuke dag van maken in Groningen:) Fijn weekend.” Was getekend de teamleider CKV van de school van mijn dochter. Alhoewel een mooi bericht, werd ik hier erg verdrietig van. Het leerde me een les voor vaders, moeders en managers.
Ik had een positieve reactie geschreven op een mail waarin zij een uitstapje van de middelbare schoolklas van mijn dochter aankondigd. Ze gingen naar Unzipped in het Groninger Museum. Mijn dochter valt in de corona-generatie, die van alles heeft gemist in groep 8 en de brugklas. En in de periode daarna waren leraren te afgestompt om iets leuks te verzinnen. Tenenkrommend voor iemand zoals ik die zonder moeite iets creatiefs bedenkt vanuit ‘wat kan wel’. Maar de gevolgen van Corona deed met iedereen wat anders. Ik was hier dus oprecht blij mee en deelde dat met haar.
Waarom verdrietig? Omdat ze dit dus niet vaak genoeg horen. Zij, die in deze leeftijdsfase van grote invloed zijn op onze kinderen. Zij die hen op inhoud maar ook op groepsgedrag klaarstomen voor de wereld waarin wij leven. We zeuren over volle lesroosters, regelmatige uitval en (ook voor mijn modebewuste puber) onverwachte paarse trui-dagen. Maar een complimentje uitdelen, ho maar.
Eigenlijk heeft dat mopperen ook helemaal geen zin. Onderzoek wijst namelijk uit dat het belonen van goed gedrag een positiever effect heeft op het gedrag dan het benadrukken en zelfs straffen van verkeerd gedrag. Dat geldt voor kinderen, voor leraren, maar eigenlijk voor iedereen. Het geven van complimenten zit echter in de aard van de Nederlanders. We hebben er zelfs een aparte dag voor ingesteld (Nationale complimentendag). En nadat de Me-too affaires als paddestoelen in de herfst uit de grond rijzen, is iedereen zelfs nog voorzichtiger geworden. Wat overigens onzin is, want complimenten geven op de vakinhoudelijke prestatie van mensen kan nog steeds.
“De diepst menselijke emotionele behoefte is de behoefte om gewaardeerd te worden” aldus William James (Amerikaanse psycholoog 1842 -1910). Gebrek aan erkenning en waardering is sinds jaar en dag de belangrijkste reden waarom werknemers ontslag nemen en vrijwilligers stoppen met hun belangrijke bijdrage aan onze maatschappij.
Dus vaders, moeders en managers: leer jezelf aan om complimenten te strooien als confetti. De wereld wordt er niet chagrijniger van! Integendeel. Omdat niets mensen sneller blijer, energieker, meer tevreden, meer betrokken, maar ook luister- én veranderingsbereid maakt dan een oprecht compliment! Omdat je dan als mens gezien en gewaardeerd wordt.
Dus begin maar met strooien, dan krijgt de wereld meer kleur.
Sandra Arkesteijn, is zelfstandig marketingprofessional, www.linkedin.com/in/arkesteijn
