We zijn niet voor niets even ‘er tussenuit’, even op pad in de buitenlucht. Corona maakt veel onmogelijk, maar gelukkig niet alles. Voor kinderen én volwassenen is het niet goed alleen maar thuis te zijn. Al dat ‘contact op afstand’ zorgt ervoor dat we bijna vergeten hoe belangrijk nabijheid is. Lichaamstaal is 80% van onze communicatie met elkaar, alleen een gezicht zien is op de lange duur niet genoeg om écht contact te maken.
We kunnen niet zonder elkaar, ook al kunnen we elkaar nog steeds besmetten met dat akelige virus. In het natuurgebied waar we spelen en wandelen lijkt het allemaal even heel ver weg. Een dag zonder zorgen, goed voor lichaam en geest. Goed voor spontane praatjes, een gemeende knipoog naar een onbekende ouder die kalm zijn kind corrigeert. Het geeft ons allemaal lucht en nieuwe energie.
Extraatje
Inmiddels is er bijna niemand meer te vinden die níet iemand in zijn omgeving kent die corona heeft gehad. Ook familieleden van mijzelf zijn ernstig ziek geweest. Juist van hen kregen we een onverwachts extraatje toen we terugkwamen van ons uitje in de buitenlucht. ‘Er hangt iets aan jullie voordeur!’ Het bleek een verse verrassing van de lokale bakker te zijn. ‘We hebben gemerkt hoe fijn het is als er mensen zijn die aan je denken en je soms onverwacht verrassen…’
Ik hoop dat we met z’n allen elkaar blijven verrassen, ook al is het gebaar nog zo klein. Onbekend maakt onbemind, contact maken met elkaar is wat wij mensen doen. Het nieuwe normaal ís niet normaal. We passen goed op elkaar, houden keurig afstand, maar uiteindelijk is het juist dat onverwachte contact dat ons leven leuk maakt.
