Je brengt hele zomers door voor zaken in Frankrijk. Hoe zit dat nu precies?
In 2013 ben ik voor het eerst begonnen met het huren en vervolgens exploiteren van camping Chez Sarrazin met 2 gites en 10 campingplaatsen in Brossac (Charente). Dat beviel goed. Ik zal je voor de volledigheid de opsomming geven van wat ik allemaal daarna heb gedaan:
2014: Camping Chez Pere Jules
2015: Manoir Vaillant
2016: Mas Sivelou
2017: Domaine Lespinet
2018, tot heden: Domaine les Rives de l’Ardeche
Wat is eigenlijk je grootste innerlijke drijfveer bij deze activiteiten?
Het najagen van een droom. Ik heb altijd iets in Frankrijk willen doen. Wil later geen spijt hebben van de dingen die ik juist niet heb gedaan. En dus ben ik in het diepe gesprongen. Doordat ik Zalen Schaaf in Leeuwarden exploiteerde en mijn zoon Daniel als bedrijfsleider daar de honneurs waarnam kon ik al die jaren gedurende vijf maanden in de zomer mijn droom leven.
Een droom die nu dus al zeven jaar voortduurt.
Dat klopt. Het is een reis die nu al zeven jaar duurt en het is fantastisch. Natuurlijk is het keihard werken en heb je echt geen vakantie, maar ik had het niet willen missen.
Vier projecten heb ik als ondernemer geëxploiteerd en voor de andere vier projecten ben ik ingehuurd als villaparkmanager.
Wat boeit je zo aan Frankrijk?
Frankrijk kende ik al heel goed door de vele vakanties dus veel verrassingen zijn er niet. Ik blijf altijd geboeid door het natuurschoon en de ongedwongen levensstijl. Ik hoor altijd dat de Fransen stug zijn, altijd te laat komen en niet aardig zijn. Ik vind dat onzin. Het is hier wel heel belangrijk dat je je als buitenlander gewoon gedraagt, je rekeningen direct betaalt en iedereen respecteert. Zonder een goed netwerk van elektriciens, loodgieters, wespenverdelgers en zwembadmannen ga je de mist in, dan komen ze niet of veel te laat. Dat kan je je niet permitteren want de gasten gaan voor alles. Behandel je de Fransen normaal dan blijken ze heel aardig en kan je ze gerust om 22.00 uur bellen.
Grootste tegenvaller, die afgelopen jaren?
Ik ben een keer flink de mist in gegaan bij een project met Engelsen. Ik zou een vakantieparkje huren in de Montagne Noir. Er was nog wat achterstallig onderhoud en tijdens mijn verblijf waren ze er druk mee bezig; het zou bij aanvang allemaal verholpen zijn. Het leek zo mooi, aanbetaling gedaan en zo, maar bij aankomst was iedereen weg en was er niks gedaan. Gasten afbellen, je verlies nemen en opnieuw beginnen.
Welke les neem je mee naar huis?
De les die iedereen wel weet: bereid je goed voor, zorg dat alles in orde is, check alles drie of vier keer. De bureaucratie in Frankrijk is net als in Nederland en vaak nog erger. Als de plaatselijke bestuurders je niet mogen kun je het wel schudden met je camping of gite. Dan wordt alles zo vertraagd dat er soms niets anders op zit dan te stoppen.
En nog iets: het gras is niet altijd groener in het buitenland. Je mist ook dingen als sociale contacten. Je gaat niet zomaar even koffiedrinken bij de buurman. Ook in Nederland zijn er mooie dingen te doen. Op 1 november ben ik weer terug en dan ga ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Dat gaat best moeilijk worden in deze coronatijd. Maar ondanks of dankzij de corona hebben we het drukste seizoen ooit gedraaid in Frankrijk, met onze villa’s. Eigen zwembad, eigen sanitair, vrijstaand, rustig. De Belgen konden in hun bubbel blijven en de Fransen ontdekten weer de schoonheid van hun eigen land. En de Nederlanders? Die kwamen toch wel.
